مصائب عشق

در صفحه ی سفید قلبم گلبرگهای پر پر شده ی رز سرخی آرام آرام می ریزند
نرم نرمان می بارند ,می بارند و باز می بارند
سفیدی به سرخی می گراید
پروانه ای بال شکسته سوار بر گلبرگی فرود می آید
سینه سرخی با سینه ی زخمی بر بالش سرخ گلبرگ ها می نشیند
آهویی لنگ لنگان نزدیک می شود
ناگهان همه جا به سیاهی می رود
ابرها شروع به غریدن می کنند و سیل و طوفان به راه می افتد
زمانی چند می گزرد و ابر ها کم کم به کناری می روند و سفیدی
ظاهر میشود.دیگر نه از آهوی لنگان خبریست
نه از پروانه و سینه سرخ و گلبرگ گل و در آنجا این چند جمله نمایان گشته است
از عشقت گلبرگهای دلم پاره پاره شد,بال پروانه ی گلستانش شکست,آهوی چالاک دشتهایش لنگید
 و ابرهای آرامش غرید
افسوس و بارها آه که در نمی یابی